Hiç hazırlıksız sadece filmlerde izlediğimiz bilim kurgu sandığımız yada kurgudan öteye gitmez dediğimiz ne varsa yaşadık o süreçte. Sarılamamaktan fenası dokunamamak, nefes alamamak en çok da tanıdığını sandığın pek çok kimsenin aslında hiç de yakın olmadığını anlamaktı karşılığı. Evli çiftler hiç o kadar yan yana zaman geçirmediklerinden olsa gerek çoğunlukla ayrılıklar ile bitti o kurulu çatılar, yada "nasıl atlamışım bu kadar becerikli olduğunu" iltifatları ile. Tencereler dolusu yemek yaptık iki kişilik dünyalarımızda ,40 fırın ekmek pişti daha maliyetli olanından. Fotoğraflarını paylaştık "bak ben yaptım " diye kimi gösteriş kimi kendini keşfetme yolculuğu oldu

Ama yine iletişim kurmayı unuttuk, çocuklar daha çok TV, ekran bağımlısı oldu. Anneler Babalar bazen daha agresif çoğunlukla mutsuz ve iş, geçim kaygısı eklendi ara ara. Özgürlük aslında tek zenginliğimizmiş anladık. Ama o özgürlüğünde kıymetini bilmediğimiz anlar geldi yine.

Bu son olsun diye ümitle sonlandırdığımız o süreç aslında sinsice devam ediyor. Önlemler alarak sıhhatli kalabiliriz elbette Ama iletişim kurmak, dinlemek, empati için bir daha aynılarını yaşamamak gerekiyor unutmayalım.

Hayat kısa ve kuşlar uçamıyor...

Sevgiyle, hürmetle, dostlukla, sağlıkla kalın Kalanı hepimize yeter.

Özlem Ersül